günahlarına sarılıyorum yitmiş bir aşk hikayesiyle ...
en uykusuz askersin şimdi sen benim kavmimdeki
feleğin yalınayak dansında yılan gibi kıvrılıyorsun
sonsuz bir kayboluş sonrası yeşil bir hüzün bırakıyorsun ardında
hala umut bir pentagram şarkısı sırasında
bir bakışın kayması içime yıldızlar dökülürken.
spot ışıkları altı8nda bir ulaş
ma meselesiydi sana içimdeki çocuğu ağlattın.
senin parmaklarınla tutyorum şarap bardağını,
senin dudaklarınla içiyorum bu gece.
sen ölüm virtüözü, ben kan orkestrası şefi.
hüznün kanı notalara damlar bir an sanki
epilepsili yıldırımlar iner kumsalın ortasına.
bak, ağlıyor tüm seyirciler konserin orta yerine
aşklarca yaş, şiirlerce akor var gece karanlığında
kalbim hala o çam ağaçları arasında kederli
hala gitar çalıyorum ben yastığım baş ucumda
senin parmaklarınla hala.
skip to main |
skip to sidebar
Hayat o kadar ironik ki; gülümsemek ve ağlamak fiillerinin arasına incecik bir çizgi çekmiş. O çizgide karalayıp duruyorum ben de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder