trajedi tiyatrosu

rüzgar bilinmeyene itiyor ihtiyar ruhumu

yeni bir şehir kapılarını aralıyor

gülüşlerimi yitirdiğim sokak aralarında

defalarca intihar ediyor çocukluğum.

her sokakta üç rekat ağlıyorum.

yaralarım dikiş tutmuyor

dikiş tutmuyor sensizlik...

kanamalı sökükleri var tenimin astarının

iki yanı kanamalı gülüşleri.

izmir'de görüntüler böyle.

şimdi sendeyiz merkez!